تلنگری دیگر بر پیکر کداک ورشکسته!
جرج ایستمن نام درخشانی در تاریخ عکاسی جهان است . او با اختراع نگاتیو ژلاتین و دوربین کوچکی که از فیلم رول در آن استفاده می شد با شعار”شما دکمه را فشار دهید، بقیه‌اش را ما انجام می‌دهیم “ در سال ۱۸۸۸تحول بزرگی در جهان ایجاد کرد. او از پول و ثروت زیادی زیادی که بدست آورده بود به نیکی و سخاوتمندانه استفاده کرد. او کارکنانش را در سود شرکت شریک کرد و در طول زندگیش مبالغ کلانی به موسسات آموزشی و فناوری آمریکا کمک نمود. خودکشی او در سال ۱۹۳۲ با شعار”من کارم را انجام دادم. پس ماندن دیگر لزومی ندارد”. نیز موجب حیرت جهانیان گردید. البته کداک در سالهای اخیر وضعیت دشواری را از سر می گذراند و در سال ۲۰۱۳ اعلام ورشکستگی کرده و معلوم نیست چه بر سر این غول تکنولوژیک دیروز خواهد آمد.
اخیرا مایکل فریمن Michael Fraiman طی مقاله ای در سایت عکاسی Picturecorrect مدعی شده که احتمالا تمایلات نژادپرستانه در ساخت فیلم رنگی کداک موثر بوده است! خواه این مطلب درست باشد یا نه موضوع جالبی است که سیطره پول و قدرت را بر نحوه تکامل تکنولوژی آشکار می کند و شاید که تن جرج ایستمن را هم در گور بلرزاند. ترجمه این مقاله صرفا برای مخاطبین سایت نگارخانه سپنج در زیر می آید:
آیا فیلم رنگی برای سفیدپوستان ساخته شده بود؟
اگرشما طی سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۹۰ عکس رنگی خانوادگی چاپ می کردید ( البته و نکته مهم اینکه اگر سفید پوست نبودید ) احتمالا از تنالیته پوستتان در عکس چاپ شده ناامید می شدید. چراکه موادشیمیایی اولیه ای که برای ظهور پوشش فیلم ها استفاده می شدند برای تطبیق و ساختن رنگهای تیره تر مثل قهو ای مشکل داشتند، برای سال ها استاندارد رنگی کارت شرلیShirley card نامیده می شد. احتمالا به نام دختر سفیدپوستی که مدل عکاسی بود.
در ویدئویی که VOX تهیه کننده آن بوده استلا کاسول Estella Caswel و لورنا روت Lorna Roth اساتید دانشگاه کنکوردیا که مطالعاتشان در زمینه تکامل تصویری تنالیته های پوست است تاریخچه تیره ی این صنعت را آشکارکردند:
آن گونه که روت توضیح می دهد، اعضای آمریکایی- آفریقایی جامعه آمریکا به ندرت قادر بودند عکس مناسبی بگیرند: پوستشان یا زیادی تیره یا زیادی رنگ پریده به نظر می رسید، در حالیکه صورتهایشان فاقد جزئیات بود یا در مقایسه با دندانها و چشمهای سفیدشان خاکستری تیره به نظر می رسید.
این موضوع تغییرنکرد مگر در سالهای دهه ی ۱۹۷۰ – چرا که در یک چرخش مضحک و غمناک کمپانی های سازنده مبلمان چوبی و میله های شکلاتی از اینکه محصولاتشان مطابق واقعیت چاپ نمی شوند شروع به شکایت کردند.
همچنین، در سال های دهه هفتاد موقعیت هایی برای سیاه پوستان در تلویزیون و سینما به وجود آمد. این موضوع در کنار رشد بی وقفه تکنولوژی احتمالا موجب بهبود عکاسی از چهره های قهوه ای شد. در سال های دهه ۱۹۹۰ که کمپانی کداک جایگاه اول بازار را در اختیار داشت فخر فروشانه تبلیغ می کرد که فیلم هایشان می توانند” اسبی تیره را در نورکم عکاسی کنند.”
یک آگهی تجاری برای فیلم کداک گولد
مسائل مربوط به پوست های تیره هنوز به حیات خود ادامه می دهند و در حال حاضر مجددا مطرح شده اند، به عنوان مثال وقتی که وبکمها یا تصاویر سایت ها نمی توانند صورت افرادی را که پوست تیره دارند پیدا کنند. برخی اینگونه مسائل را مشکلات قومی و تاریخی مربوط به نوعی نژادپرستی ریشه دار و نهادینه می دانند، و می افزایند که مجلات هنوز پوست ها روشن تر می کنند وچرخش استانداردهای بین المللی زیبایی به سمت پوست های روشن تراست. دیگران می گویند شایسته است یادآوری شود که رنگ قهوه ای هنوز هم در صدر رتبه بندی مشکل ترین رنگ ها برای چاپ صحیح به شمارمی رود، و اینکه نرم افزارهایی که برای تعقیب و یافتن صورت نوشته می شوند قویا برپایه سایه های پرکنتراست، که صورت هایی با پوست های روشن تر را ساده تر شناسایی می کند تولید می شوند.
به این ترتیب آیا این مطلب نژادپرستی نهادینه شده است یا نقصی قابل دفاع در سیستم ؟ در هر صورت، ما امیدواریم مشکلات بزودی برای همیشه حل شوند.
ترجمه : محمود امیری
منبع :Picturecorrect
